Άρχισε τις σοφίες και τις ξένες γλώσσες ο Γιώργος. Χθες στη Βουλή είπε στον Τσίπρα ότι η χρεοκοπία είναι ante portas (προ των θυρών). Σιγά ρε Γιώργο μην είναι και εξ απαλών ονύχων!
Πάντως αν θέλεις την απάντησή μου, Γιώργο, κι οι δηλώσεις περί λεφτών που υπήρχαν ήταν casus beli (αιτία πολέμου).
Κι αναμένουμε το mea culpa (την παραδοχή του λάθους).
Ε quo vadis πια; (Και έλλειψη φαντασίας, Γιώργο. Βγαλμένος... στην κυβέρνηση ήσουν πριν τις εκλογές, ό,τι κι αν γινόταν.
Τι το ήθελες εκείνο το ‘λεφτά υπάρχουν’; Ο tempora o mores! -Ω καιροί ω ήθη...)
Κι έπειτα σου λένε scripta manent, verba volant (τα γραπτά μένουν, τα λόγια πετούν -γίνονται έπεα πτερόντα!).
Η δε εξυπηρέτηση του χρέους οδηγείται ad calendas Graecas (στις ελληνικές καλένδες).
Ωστόσο τι να πει κανείς; Αισιοδοξούμε: dum spiro spero (όσο ζω ελπίζω).
Και μπορεί κάποτε να εκστομίσουμε κι εμείς με τη σειρά μας: veni vidi vici (ήλθα, γνώρισα, νίκησα).
Ειδεμή, αν δεν αλλάξει το status quo, πάμε για requiem...
